Co jest najważniejsze podczas wydarzenia kulturalnego? Takie lub pokrewne pytanie powinien sobie zadać każdy uczestnik koncertu, spektaklu teatralnego, wystawy czy seansu kinowego. Jedyną słuszną odpowiedzią jest bezpieczeństwo wszystkich zgromadzonych w miejscu imprezy masowej. Okazuje się jednak, że nie wszyscy są niestety tego świadomi…
W poniedziałkowy wieczór we
wrocławskim klubie A2 odbyło się wydarzenie historyczne - po raz pierwszy w
Polsce na żywo zabrzmiały utwory Bauhaus za sprawą wokalisty Petera Murphy'ego
i basisty zespołu Davida J. Towarzyszyli im gitarzysta i perkusista już spoza
oryginalnego składu. Prekursorów rocka gotyckiego i nowej fali lat osiemdziesiątych
przedstawił polskim fanom przed laty Tomasz Beksiński, muzyczny odkrywca i
pomysłodawca jednej z najciekawszych w historii radiowej Trójki audycji
"Trójka Pod Księżycem". Zrządzeniem losu wydarzenie miało miejsce
dokładnie w dniu sześćdziesiątych urodzin nieodżałowanego, zmarłego tragicznie
redaktora i mogło stać się wspaniałą koncertową okazją do wspólnego upamiętnienia
jego wkładu w muzyczny rozwój słuchaczy. To, co wydarzyło się w klubie w
poniedziałkowy wieczór zamiast koncertu przypominało jednak imprezę dla
niewymagających bywalców imprezowych klubów, których głównym celem jest nie
słuchanie i podziwianie artysty na scenie, lecz chęć napicia się i
zainicjowania rozróby.
Trudno napisać cokolwiek o
zaprezentowanych przez artystów utworach, ponieważ jakość nagłośnienia
pozostawiała bardzo wiele do życzenia, w związku z czym we wszechobecnym
jazgocie nie dało się zrozumieć ani słów śpiewanych przez Petera, ani wychwycić
brzmienie poszczególnych instrumentów i mieć pewność, która kompozycja Bauhaus
właśnie wybrzmiała. Nie pomagały nawet profesjonalne zatyczki wytłumiające
poszczególne instrumenty, których często używają na koncertach muzycy i
członkowie ekipy technicznej. Jedynym, co dało się zauważyć był fakt, że Murphy'ego
rozpierała energia - dawał z siebie wszystko skacząc po głośnikach i
wykrzykując do mikrofonu.
Zaskakujące było także zachowanie
uczestników koncertu, którzy zamiast ustawić się kulturalnie obok siebie pchali
się na siebie wzajemnie, wyrywając sobie miejsca pod barierkami i wyzywając
się, z czym nie spotkałam się nigdy wcześniej (średnio w ciągu roku jestem na
pięćdziesięciu koncertach). Bardzo możliwe, że z braku doświadczenia w
organizacji dużych wydarzeń sprzedano zbyt dużo biletów na wydarzenie. Nie
zmienia to jednak faktu, że notorycznie wykłócający się między sobą ludzie i
tratujący się wzajemnie (co nie ma nic wspólnego z pogo) nie zostali uspokojeni
przez ochronę, która nie bardzo wiedziała, jak poradzić sobie z zapewnieniem
bezpieczeństwa na koncercie.
Opryskliwi, niemili, reagujący
agresją na agresję pracownicy służb porządkowych wykazali się dużą
niekonsekwencją w swojej pracy, przy wejściu najpierw sprawdzając każdego z
uczestników koncertu bardzo skrupulatnie, włącznie z obmacywaniem w
poszukiwaniu przemycanych pod garderobą chociażby narkotyków, a następnie nie
reagując na prośby o pomoc osób z pierwszego rzędu, doprowadzając niektórych
fanów do konieczności opuszczenia terenu imprezy w trosce o własne
bezpieczeństwo.
Kolejnym minusem okazała się
całkowita dezinformacja w sprawie tak zwanej koncertowej "czasówki".
Rozpoczęcie wydarzenia było przesuwane dwa razy, najpierw o 15 minut wcześniej
niż pierwotnie zaplanowano, by ostatecznie wystartować 30 minut po czasie
planowanym pierwotnie. Trudno orzec, czy w przypadku spóźnienia zawinił
organizator, czy też artyści, liczy się jednak sam fakt braku szacunku do
słuchaczy.
W obecnej sytuacji trudno przejść
obojętnie również obok organizacji spotkania z artystami, które odbyło się dwie
godziny przed planowanym otwarciem bram na koncert. Nie dość, że możliwość
udziału w próbie i otrzymania autografów była dodatkowo płatna o całą wartość
biletu, co niestety staje się domeną większości współczesnych koncertów, to na
domiar złego nie podano informacji o tym, że wraz z bonusowym biletem fan
otrzyma możliwość wejścia do klubu szybciej niż posiadacz standardowego biletu,
dzięki czemu będzie mógł stanąć możliwie blisko sceny. W tym przypadku ochrona
wykazała się również niekonsekwencją, zmuszając część słuchaczy do wyjścia z
klubu po spotkaniu zgodnie z pierwotnym planem, części zaś pozwalając pozostać
w ciepłym pomieszczeniu do rozpoczęcia koncertu.
Wyjątkowo okrutną dla osób, które
zjawiły się pod klubem na kilka godzin przed otwarciem bram była konieczność
pozostania na mrozie aż do około dziewiętnastej podczas gdy inni fani z
dodatkowym biletem bez wcześniejszej zapowiedzi mogli rozgrzać się w środku. Co
więcej, rozdział pomiędzy biletem zwykłym i tym na spotkanie z artystami był bardzo mętny,
czego dowodem jest przybycie pod klub osoby z ważną wejściówką na samo
spotkanie, podczas gdy planowała ona sam udział w koncercie, dzięki czemu stał
się on bezużyteczny i naraził ją na dodatkowy wydatek.
Pierwszy koncert Bauhaus w Polsce
przejdzie więc do historii jako zdecydowanie nieudany. Wielka szkoda.
