Mistycyzm, mrok i trans - trudno jednoznacznie ubrać w słowa to, co miało miejsce podczas występu belgijskiego kolektywu Neptunian Maximalism. Jak w koncertowej odsłonie brzmi ta nietuzinkowa, łącząca metal, jazz i brzmienia eksperymentalne, muzyka mogli przekonać się w czwartkowy wieczór wszyscy ci, którzy zdecydowali się wybrać do gdańskiego Klubu Żak. Było to wyjątkowe, niemal duchowe doświadczenie.
To nie był zwykły koncert - to było niesamowite przeżycie i doświadczenie, które odbierało się nie tylko na poziomie dźwiękowo-wizualnym. Dźwięki trafiały głęboko w duszę, sprawiając, że zapominało się o otaczającej rzeczywistości. Oczywiście, nie była to muzyka z rodzaju tej lekkiej - tym emocjom trzeba było poddać się całkowicie i dać się im pochłonąć. Wtedy odczuwało się pełnię tego wyjątkowego klimatu, który stworzyli muzycy.
Neptunian Maximalism to na scenie osiem osób bardzo zręcznych technicznie i wspólnie budujących nastrój i opowieść. Każdy ich koncert to wyjątkowe doznanie, kreowane na żywo, na podstawie dialogów między muzykami i wspólnych improwizacji, dla których punktem wyjścia są rozbudowane kompozycje na pograniczu gatunków. Była to gratka dla fanów muzyki eksperymentalnej o mrocznym, metalowym zacięciu. Nie brakowało jednak też wycieczek w rejony jazzu, rytmów afrykańskich i bliskowschodnich. To zderzenie kultur, wypadkowa wielu inspiracji i muzyka oryginalna, która najlepiej prezentuje się w niedużych, przydymionych klubowych salach. W Sali Suwnicowej świetnie obroniła się pod kątem brzmieniowej selektywności, ale mam wrażenie, że jeszcze pełniej wybrzmiałaby w nieco brudniejszej odsłonie, na stojąco, gdy publiczność kołysałaby się w jej rytm w mrocznej, ciasnej sali.
Niemniej jednak był to jeden z najciekawszych koncertów, w których miałam zaszczyt i przyjemność wziąć udział w ostatnich tygodniach.
NEPTUNIAN MAXIMALISM
