Emocje na dłoni, szczerość na wyciągnięcie ręki i bardzo osobista opowieść pełna połamanych rytmów, zgrzytów, przesterów i nieoczywistych przestrzeni - tak pokrótce można opisać zawartość drugiej płyty duetu Doodseskader, który tworzą Tim De Gieter (Amenra, Every Stranger Looks Like You,…) oraz Sigfried Burroughs (Kapitan Korsakov, The K). To muzyka wymykająca się absolutnie wszelkiej gatunkowej klasyfikacji - oryginalna, konkretna i szczera do bólu, prawdziwa gratka dla muzycznych odkrywców poszukujących bezpośrednich strzałów prosto w serce.
Tim i Sigfried opowiedzieli mi o płycie, krok po kroku objaśniając poszczególne jej rozdziały, zwierzając się między wierszami z różnych osobistych zmagań, smutków, które spędzają im sen z powiek i wyczerpującej wewnętrznej walki o to, co czyste, prawdziwe i cenne, o spokój duszy. Choć pełna mroku i niepokoju jest to historia z iskierką nadziei na lepsze jutro.
Pastel Prison
Tim: To jeden z pierwszych utworów, który napisaliśmy tworząc "Year Two". Rozpoczęliśmy od partii perkusji, która wytyczyła motyw przewodni płyty. To poszatkowane brzmienie przewija się przez cały album. Tekst powstał, gdy byłem w trasie i zmagałem się z przejmującym uczuciem samotności, tęsknoty i pożądania. Nie pozostało mi nic innego, jak spróbować oswoić te emocje poprzez tworzenie. Te uczucia mają w sobie coś ze snu - zaczynasz sobie wyobrażać pewne rzeczy, które bardzo szybko mogą zamienić marzenia w koszmar.
The Sheer Horror Of The Human Condition
Sigfried: "chciałbym móc wymazać te wspomnienia" ... gdyby tylko było to tak proste, jak brzmi. Mam wrażenie, że wszystkie błędy, które popełniłem w przeszłości są nierozerwalnie związane z moim istnieniem. Na długo zdefiniowały moje życie, kierując moimi decyzjami. Ten utwór jest wezwaniem do mnie (oraz innych), by uczyć się spoglądać w przyszłość zamiast gnić w przeszłości.
Innocence (An Offering)
Tim: To kompozycja, w której opisuję to, jak próbuję się pogodzić z tym, kim się stałem. Utratę niewinności i jej konsekwencje dokumentowałem już w wielu poprzednich piosenkach. Moja zdolność do bycia „idealnie szczęśliwym” może nagle zniknąć i nie czuję chęci, by prosić o jakąkolwiek formę współczucia czy zrozumienia. Wszystko, co mogę teraz zrobić, to walczyć tak mocno, jak tylko potrafię, przeciwko popadnięciu w napędzające się myśli, w których pragnę, aby wszystko i wszyscy wokół mnie cierpieli tak samo jak ja.
Bone Pipe
Tim: Bone Pipe przedstawia moją najbardziej znienawidzoną stronę. Czuję, że
przeszedłem tak wiele i jedyną rzeczą, która nadal wydaje mi się
„czysta”, jest moja miłość do muzyki i moje niekończące się,
bezinteresowne oddanie jej. Jednak z biegiem lat coraz więcej zauważam i rozumiem coraz lepiej, jak działa przemysł muzyczny. Czuję, że w tym momencie nie mogę już tu siedzieć w ciszy i patrzeć, jak moja jedyna prawdziwa miłość jest prostytuowana i deformowana przez ludzi, którzy nie mają absolutnie żadnego zmysłu artystycznego i zrozumienia w tym temacie. Tworzą i promują coś, co mogę opisać jedynie jako wielogatunkową muzykę, która sprawdza się w takich miejscach, jak winda, wykonywaną przez wykonawców, a nie artystów.
Peine
Sigfried: Nie tak dawno czułem się tak potwornie, że gdy wstawałem z łóżka miałem nadzieję, że może tak naprawdę jednak wciąż śnię. Niestety co jakiś czas doświadczam takich stanów, jestem pewien, że rozumiesz, o co mi chodzi. W chwilach, gdy powstawał ten utwór, wyraźnie nie byłem przekonany, że kiedykolwiek się zmienię, ale teraz wiem, że jest to możliwe. Nie mogę się doczekać tej lepszej wersji siebie.
Future Perfect (A Promise)
Sigfried: Dziś ośmielam się przyznać, że szczególnie trudno jest mi ujawnić swoje złe cechy. Oczywiście nie potrafię ich zaakceptować. Dążenie do tej nieskończonej doskonałości staje się niezwykle męczące. Aby pozbyć się tej presji, szukam wszelkich sposobów na ucieczkę od siebie, ale powoli uczę się, że trzeźwość jest moim najlepszym przyjacielem. Nie powiedziałbym, że już dotarłem we właściwe miejsce, ale jestem gotowy spróbować dać z siebie wszystko, by osiągnąć cel.
Secrets Make Lonely
Sigfried: W pewnym momencie mojego życia rzeczywistość, która mnie dotknęła stała się o wiele straszniejsza niż jakikolwiek koszmar, jaki kiedykolwiek mi się przyśnił. Niefortunny rezultat tego stanu rzeczy jest taki, że kiedy zamykam oczy, nie widzę już, jak np. tracę zęby lub spadam z budynku, ale natychmiast odtwarzają mi się przed oczami pewne rzeczy, którymi żyłem. Od lat czekam, aż to wszystko się skończy, a ta piosenka jest moim sposobem, aby sobie z tym poradzić i dokumentując te doświadczenia, oswoić ten strach.
I Ask With My Mouth, I’ll Take With My Fist
Sigfried: Z jakiegoś szalonego powodu ciągle myślę, że nie jestem godzien marzyć o czymś dla siebie, pozwolić sobie na coś dobrego, przeżyć czegoś pozytywnego. Moje życie nie raz (i często niesprawiedliwie) służyło innym. To z jednej strony cecha pełna wdzięku i godna szacunku, z drugiej jednak zatruty dar. Mam już naprawdę dość tego stanu - jeśli uważasz, że moje działanie dla ciebie i w odpowiedzi na twoje potrzeby jest oczywiste, lepiej zmykaj, bo wiesz....
People Have Poisoned My Mind To A Point Where I Can No Longer Function
Tim: Myślę, że ten tytuł wyraża wszystko, co jest w tym utworze zawarte. Jest o tym, w którym miejscu w życiu się teraz znajduję. Z jednej strony dobrze sobie radzę, robię to, co kocham i otaczają mnie ludzie, którymi chcę się otaczać. Jednocześnie nadal tkwię w tej zepsutej wersji siebie. Nie nagrywam tej płyty dla żadnego zysku, nie próbuję wciskać się w kogoś, kim nie jestem, nie próbuję być częścią żadnej sceny. Ten zespół i album to wysiłek, który podjąłem, by zrealizować wewnętrzne pragnienia i odnaleźć spokój duszy.
Doodseskader, fot. Diana Lungu
Year Two ukazał się 8 marca 2024
ENGLISH VERSION
Pure emotions and honesty and very personal story, full of shredded rhythms, distortions, noises and multidimensional spaces - that's how a new Doodseskader album can be described. "Year Two" is a new, absolutely outstanding record by Tim De Gieter (Amenra, Every Stranger Looks Like You,…) and Sigfried Burroughs (Kapitan Korsakov, The K). It's totally above evey genre classificiation - an original, concrete, clear and honest story, perfect for every music discoverer who searches for true emotions, straight from the heart.
Tim i Sigfried let me dive a bit into this personal album story, chapter by chapter, explaining the inner struggles, worries and exhausting fight for what's the most clear and important in life. Despite being a story full of darkness, unsolved mysteries and anxiesty, it brings peace and a little hope for a better tomorrow.
Pastel Prison
Tim: Besides the opening track, it also was the first one we’d made when we started writing “Year Two”. We started with the drums, and the song sets the tone with the chopped style drum beat that kind of became a red thread throughout the whole album. I wrote the lyrics while I was on tour and dealing with feelings of loneliness, longing, desire that I knew were not solvable. These feelings have a dreamlike state to them because you start projecting, yet the projection can turn the dream into a nightmare really quick.
The Sheer Horror Of The Human Condition
Sigfried: “Wish I could erase these memories”… if only it were that easy. It feels as if all the missteps I made in the past are inextricably linked to my own existence. So intense that they defined my being for a long time. This song is a call to myself (and others) to look to the future, instead of rotting in the past.
Innocence (An Offering)
Tim: This track is basically me trying to come to terms with who and what I have become. The loss of my innocence and its consequences are something I’ve documented in many previous songs. My ability to be “perfectly happy” might be gone, and I don't feel like asking for any form of symathy or understanding anymore. All I can do now is fight as hard as I can against spiralling into a mindset where I want everything and everyone around me to suffer as bad as I have.
Bone Pipe
Tim: I think that Bone Pipe depicts my most hateful side. I feel like I’ve been through so much, and the only thing that still feels “pure” to me is my love for music and my endless and selfless dedication to it. However, throughout the years, I’ve come to see and understand more and more about the music industry and I feel like at this point I can no longer sit here in silence and watch how my one true love gets prostituted and deformed by people with zero artistic insight or merit into something that I can only describe as multi-genre elevator music performed by performers, not artists.
Peine
Sigfried: Not so long ago, there were times when I got out of bed and secretly hoped that I hadn't actually woken up. Unfortunately, I already had some experience with those types of thoughts. I'm sure you know what I'm talking about. At the time Peine was written I was clearly not convinced that I could ever change, but now I know better. I look forward to that better version of myself.
Future Perfect (A Promise)
Sigfried: Nowadays I dare to admit that I have a particularly difficult time showing my bad qualities. Obvioulsy that is because I can't accept them myself. Pursuing that endless perfection is getting extremely tiring. To take away that pressure, I look(ed) for all kinds of ways to run away from myself, but I am slowly learning that sobriety is my best friend. I wouldn’t say I’m there yet, but I’m willing to try and give it my very best.
Secrets Make Lonely
Sigfried: At some point in my life, my reality became a lot scarier than any nightmare I had ever had. The unfortunate result is that when I close my eyes, I no longer see myself losing my teeth or falling off a building, but I get an instant replay of some of the stuff that I have lived. I’ve now been waiting for years for it to stop, and this song is my way of trying to deal with it/document it.
I Ask With My Mouth, I’ll Take With My Fist
Sigfried: For some crazy reason I keep thinking that I'm not worthy of wanting something for myself, of allowing myself something good, of experiencing something positive. My life has more than once (and often unfairly) been in the service of others. That is a graceful quality on the one hand, but on the other hand a poisoned gift. I've really had enough now, if you take me for granted you better get lost.
People Have Poisoned My Mind To A Point Where I Can No Longer Function
Tim: I think the title might say it all. It is a testament to where I am now in life. On the one side, I’m doing well, doing what I love, and I am surrounded by the people I want to be surrounded with. However, I’m still stuck with this broken version of myself. I’m not making this record for any form of gain, I’m not trying to peddle myself as something I’m not, I’m not trying to be part of any scene; this band and album is an effort in soul searching which I hope will get me some kind of peace.
 |
Doodseskader, fot. Diana Lungu |
Year Two was released on 8th March 2024
You'll find it here: https://doodseskader.bandcamp.com/album/year-two
