między uchem a mózgiem: Cztery oblicza mroku, czyli o wspólnej trasie Blindead23, Obscure Sphinx, Wija i Kryształu

Zima to zdecydowanie niełatwa koncertowo pora roku, jednak w tym sezonie, szczególnie dla miłośników cięższych brzmień jest wyjątkowo łaskawa i dostarcza nietuzinkowych muzycznych wrażeń. Wraz z początkiem nowego sezonu Mystic Coalition postanowił zaprosić otwartych odbiorców i fanów mroku na niezwykłą trasę czterech zespołów - dwóch powracających po latach z niebytu i dwóch przecierających nowe, nieoczywiste szlaki. We wspólną podróż po największych polskich miastach wyruszyli Blindead23, Obscure Sphinx, Wij i Kryształ. Trzeci z czterech zaplanowanych przystanków miał miejsce tam, gdzie mroczne i ciężkie brzmienia sprawdzają się najlepiej - w sercu gdańskiej stoczni, w klubie B90.

Gratka dla otwartych odbiorców

Cztery zespoły - każdy inny, każdy wyjątkowy. Cztery różne spojrzenia na mrok i ciężar - każde z sensem i z zachowaniem jakości. Cztery style, których punktem spójnym są szczerość i emocje. W ostatnich latach podczas tras coraz częściej artyści zestawiani są tak, by w ramach jednego wieczoru prezentować muzykę różnorodną, otwierać umysły i dusze osobom, które lubią odkrywać, poznawać nowe, niebanalne brzmienia. Choć wymagający i może kontrowersyjny, jest to naprawdę świetny pomysł, o czym mógł przekonać się każdy, kto zdecydował się spędzić sobotni wieczór w B90.

Psychodeliczny lot i szczera refleksja

O intrygujące otwarcie wieczoru zadbał Kryształ, zabierając publiczność do krainy niepokojącej, niejednoznacznej, w której refleksje i emocje podkreślone zostały post-punkową nutą, jednak nieco mocniejszą niż w przypadku flagowego brzmienia charakterystycznego dla tej stylistyki. Kołyszący i psychodeliczny, był dość nietypowym wstępem do dźwięków znacznie cięższych, ale bardzo cennym i zdecydowanie nie pozbawionym charakteru. Ten niespieszny, nieco zamglony występ był przede wszystkim bardzo szczery. Choć wzbudził wiele kontrowersji i nie każdemu się spodobał, zebrał niemało oklasków i wyrazów uznania. Ja jestem na tak, mam nadzieję, że wy również!

Czas by rozruszać odnóża!

Jeśli podczas pierwszego muzycznego rozdziału komuś brakowało porządnego kopa i energetycznej pobudki, otrzymał to, czego pragnął, z nawiązką, podczas koncertu tria Wij - chyba jeszcze bardziej kontrowersyjnego niż propozycja Kryształu i zdecydowanie nie do przeoczenia. To jeden z tych zespołów, którego nie sposób zapomnieć - raz usłyszany zostaje w głowie na zawsze nie tylko za sprawą wyjątkowego wokalu Tuji Szmaragd, lecz przede wszystkim wybitnych tekstów piosenek, zręcznie balansujących na pograniczu trafnej oceny rzeczywistości i inspiracji przyrodniczo-mityczno-fantastycznych. Wij to rewelacyjny zespół koncertowy - rock'n'roll z metalowym podbiciem w wykonaniu tej ekipy jest po prostu doskonały - szczery, bezkompromisowy, podany z uśmiechem, a zarazem z zachowaniem jakości wykonania. Muzycy udowodnili to w sobotę z nawiązką, sprawiając, że początkowo niekoniecznie przekonana publiczność zaczęła tańczyć i z każdym kolejnym utworem reagowała coraz żwawiej i goręcej. Był to potężny występ.

Emovere, czyli spoglądając ku wnętrzu

Spektakl, który nie uderza mnogością bodźców, ale skupia się na wnętrzu - na emocjach, doświadczeniach. Spektakl, który hipnotyzuje od pierwszej do ostatniej minuty, wciąga w wir dynamicznych zmian tempa, nie stroniąc od wyrafinowania. Doświadczenie podkreślone wysmakowaną oprawą świetlno-wizualną, niesamowicie intymną, zagrane z wyczuciem chwili, podkreślające, że liczy się to, co głęboko w środku. Obscure Sphinx zawsze mieli na siebie niebanalny pomysł - muzycznie zbudowany na post-metalowych fundamentach, jednak wykraczający znacznie poza tę stylistykę, ku dźwiękom bardziej rytualnym, nieco psychodelicznym, wprowadzającym w trans.

To niezwykłe doświadczenie po długiej przerwie przeżyłam bardzo silnie podczas ubiegłorocznej edycji Summer Dying Loud, dlatego też koncert, którego doświadczyłam w B90 nie wpłynął na mnie tak znacząco jak tamto wydarzenie. Tak potężny ładunek emocjonalny uderzyć może z taką siłą tylko raz i naturalnie każdy kolejny będzie piękny, znaczący, lecz nie tak gigantyczny. Obscure Sphinx zagrali w Gdańsku półtoragodzinny set, obejmujący zarówno starsze kompozycje, jak i materiał ze świeżutkiej "Emovere" i zwieńczył go najpiękniejszy z możliwych akcentów - doskonały "Nethergrove". Zagrali świetnie, ale jednocześnie nie zaskoczyli - po prostu lepiej już się prawdopodobnie nie da.

Nowy materiał i klasyk w nowej odsłonie

Ostatni akt wieczoru należał do Blindead23 - zespołu, który odrodził się po składowych zmianach i przed którym stało ogromnie trudne zadanie występu przed własną, trójmiejską publicznością, która doskonale pamiętała, jak zespół brzmiał kiedyś. Udało się, koncert był świetny! Muzycy, którym przewodził Havoc podołali wyzwaniu, proponując koncert może nie imponujący sceniczną oprawą, ale zdecydowanie angażujący emocjonalnie i jakościowy pod względem muzycznym. Setlistę wypełnił materiał z EPki "Vanishing" oraz kultowego albumu "Affliction", który doczekał się wznowienia. Był to jeszcze jeden z tych momentów, podczas których emocje wiodły prym - dźwięki wwiercały się w umysł, drążąc w nim korytarze i uderzając potężną falą melancholii. Tym razem niewiele miejsca było na uśmiech - muzyka wręcz ciągnęła w otchłań, w bezkres, stawiając odbiorcy wyzwanie, by nie poddał się rozdzierającej pustce i przezwyciężył własne emocje, które skryte głęboko w środku zaczęły dzięki tym dźwiękom wydostawać się z otchłani. Została zagrana z taką mocą, że nie było czego zbierać.

Muzycy Blindead23 po zakończeniu koncertu szczerze i ze wzruszeniem dziękowali ze sceny za ciepłe przyjęcie. Zaprosili też na swój występ w ramach czerwcowego Mystic Festival. Nie przegapcie go, bo ten hipnotyzujący smutek i siła jego rażenia są absolutnie niepowtarzalne.